Odnośniki
Biografia
Menu
Treść strony
Maciej Kazimierz Sarbiewski herbu Prawdzic urodził się 24 lutego 1595 roku w Sarbiewie, zmarł w Warszawie 2 kwietnia 1640 roku. Początkowo pobierał nauki w kolegium jezuickim w Pułtusku, następnie studiował na Akademii Wileńskiej i w kolegium jezuickim w Braniewie. W roku 1612 wstąpił do zakonu jezuitów. Nauczał poetyki i retoryki w kolegiach w Krożach, Połocku i na Akademii Wileńskiej. W 1632 roku zdobył tytuł doktora filozofii, a w 1636 roku teologii. W 1622 roku z polecenia przełożonych zakonnych udał się na studia do Rzymu, gdzie stał się jednym z czołowych intelektualistów europejskich na dworze papieża Urbana VIII. Z rąk papieża otrzymał najwyższą wówczas nagrodę literacką świata - laur poetycki jako poeta laureatus - złoty naszyjnik z medalem Ojca Świętego, który można porównać z dzisiejszą Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury. Do Polski wrócił w 1625 roku, został profesorem teologii na Akademii Wileńskiej. W 1635 roku trafił na dwór króla Władysława IV, zostając jego kaznodzieją. Na Zamku Królewskim w Warszawie spędził swoje ostatnie pięć lat życia.